W zgodzie ze sobą. Beata Blizińska

Natalia de Barbaro określiła trzy archetypiczne postacie wewnętrzne kobiet: Królową Śniegu, Męczennicę i Potulną, które w procesie rozwoju osobistego możemy przeistoczyć w Dorosłą, Serdeczną i Dziką. Z obaczyłam w tym dodatkowo odbicie trójkąta dramatycznego tworzonego z ról: Oprawca, Ofiara i Ratowniczka (lub Ratownik). Ten trójkąt działa w klasycznym ujęciu tak, że jeśli się wejdzie w którąś z tych ról (albo "dasz się wciągnąć"), trudno wyjść poza ten trójkąt. Próbując się z niego wydostać w niezamierzony sposób zmienia się tylko role.  Najbardziej znanym fragmentem trójkąta dramatycznego jest tendencja, żeby ofiary przemocy, które nie ukoiły swojej traumy i nie przeszły żałoby np. po rozpadzie rodziny, same stawały się Oprawczyniami. Prowadziłam kiedyś mediacje między byłymi małżonkami: zdradzona i zostawiona z małym dzieckiem Ola tak bardzo zapiekła się w swojej niezaprzeczalnej krzywdzie i złości, że zatraciła wewnętrzny kompas. W niekończącym się poszukiwaniu sprawiedli

Czytam Czułą Przewodniczkę , jestem w połowie. Nie miałam wielkich nadziei co do tej książki, ale dostałam w prezencie zimą, i wreszcie doczekała się czytania. Nie mogę się oderwać. Wiedza psychologiczna zawarta w tej książce jest jasna dla osoby, która 20 lat temu trzykrotnie przeszła przez Biegnącą z Wilkami ze łzami w oczach, a potem nigdy nie przestała uczyć się i doświadczać doszedłszy wreszcie do NVC, i do zawodu mediatorki. A jednak jest w Czułej coś wyjątkowego: zanurzenie w polskich realiach. Czytam, i ani razu nie napotykam na amerykańskich naukowców, spotykam za to znajome nazwisko nauczycielki jogi, czy nazwy miast, które coś dla mnie znaczą, w których byłam. Język tej książki jest elastyczny i sprężysty, bogaty, stoi nogami na ziemi. Kolaże przemawiają i wzruszają. I jest coś jeszcze ważniejszego: to ta sama różnica, która jest między przeczytaniem np. o psychologii trójkąta dramatycznego, a doświadczeniem go w każdej z ról. Nie tylko doświadczeniem, ale i zaakceptowani

Pytania, które możesz sobie zadawać w obliczu dylematu, żeby zyskać więcej klarowności: 1. Gdyby czas się cofnął, i znów stałabym na początku tej drogi: czy wkroczyłabym na nią? Np. czy poszłabym na pierwszą randkę z moim mężem? Czy urodziłabym to dziecko? Czy aplikowałabym o tę pracę? Jeśli mając swoją aktualną wiedzę nie uczyniłabyś tego pierwszego kroku, to znak, że warto wyplątać się już z tej sytuacji. 2. Jakie życie chcę mieć? Jakie życie mam? Czy istnieje luka między tymi dwoma? Czy leży ona w polu mojej sprawczości? Jeśli Twoja odpowiedź brzmi "on musi się zmienić", oznacza to, że w istocie nie leży to w polu Twojej sprawczości, czyli nie masz na to wpływu. Wg wszelkich badań i doświadczeń: nie należy liczyć na to, że ktoś inny się zmieni, ponieważ inne osoby po prostu się nie zmieniają. Warto natomiast zrobić wszystko, co leży w polu własnej sprawczości. Możesz też zrobić ćwiczenie "dwa krzesła". Najlepiej jest je zrobić z profesjonalną pomocą na sesji empa