Obejrzałam film C'mon c'mon ( 2021, reż. Mike Mills) , a potem przeczytałam tekst Klaudii Rachubińskiej i bardzo się zdziwiłam: auto rka uważa, że dorośli nie dostrzegali prawdziwego dramatu w sercu dziecka. Mam ochotę zapytać: A po czym byśmy poznali, gdyby zauważyli? Jak by to wpłynęło na Jessego? Kaludia Rachubińska pisze: " Właśnie dlatego, że w wielu scenach szczerość, empatia i uważne słuchanie są tak silnie podkreślane, tym bardziej razi zupełna przezroczystość momentów, w których bardzo mocne emocjonalne komunikaty wysyłane przez dziecko są kompletnie przegapione". [fotki z www.filmweb.pl] C'mon c'mon , 2021, reż. Mike Mills Tak, dostrzegałam dramatyzm zabawy w sierotę i samotność Jessego. Sądzę, że dorośli opiekujący się Jessem także ją dostrzegali. Nie wiem, dlaczego angielskie little person tłumacz zmienił na "małe dziecko". Jesse jest traktowany jak osoba. Dzięki temu może bawić się w sierotę tyle, ile potrzebuje. Dorośli nie o